مشکلات دیر جوش خوردن و جوش نخوردن شکستگی استخوان‌ها
اکثر شکستگی‌ها با استفاده از روش‌های درمانی مدرن و بدون ایجاد هیچ مشکلی بهبود می‌یابند. پس از اینکه یک استخوان شکسته تحت درمان قرار گرفت، به طور معمول استخوان با ساختن استخوانی جدید، پلی بین قطعات شکسته برقرار خواهد کرد و خود را بهبود خواهد بخشید.
با این حال، برخی شکستگی‌ها به طور صحیح بهبود نمی‌یابند؛ حتی وقتی که بهترین عمل جراحی یا روش‌های غیرجراحی روی آن‌ها انجام شود. هنگامی که یک استخوان شکسته آن‌طور که انتظار می‌رود بهبود نیابد، به آن «نان یونیون» (nonunion) یا جوش نخوردن شکستگی می‌گویند. «دیر جوش خوردن» زمانی اتفاق می‌افتد که زمان بهبودی یک شکستگی بیشتر از حد انتظار طول بکشد. به طور معمول، جوش نخوردگی به نوعی مداخله نیاز دارد تا بهبود یابد.
فهرست نمایش
انواع جوش نخوردن شکستگی
- هایپرتروفیک: این نوع جوش نخوردگی تلاش فراوانی برای درمان همراه با جریان خونرسانی خوبی به محل شکستگی دارد. این شکستگی قابلیت بهبودی دارد و به احتمال زیاد برای پیشرفت به سمت جوش خوردن، به ثبات نیاز دارد. هایپرتروفیک در انواع پای فیل و پای اسب وجود دارد.
- اولیگوتروفیک: معمولاً این نوع از جوش نخوردگی زمانی رخ می‌دهد که فضای قابل توجهی بین انتهای شکسته‌شده‌ی استخوان‌ها وجود دارد. بدن خود قادر است یک واکنش بهبودی ایجاد کند، اما نمی‌تواند فضای بین انتهای استخوان را کامل کند.
- عروقی/ آتروفیک: در این نوع جوش نخوردگی، جریان خونرسانی به انتهایی شکسته‌شده‌ی استخوان به خطر افتاده است طوری که استخوان قادر نیست یک واکنش بهبودی ایجاد کند.
- جوش نخوردگی ناقص یا بحرانی: در این مورد، مقدار قابل توجهی از استخوان ضایع شده است و سرهای استخوان شکسته‌شده آن‌قدر از هم دور هستند که بدن به صورت خود به خود نمی‌تواند آن را درمان کند.
- عفونی/ آلوده: اگر در محل شکستگی عفونت وجود داشته باشد، برای بدن دشوار است که بتواند شکستگی را بهبود بخشد و این می‌تواند منجر به نوعی جوش نخوردگی شود.
جوش نخوردن شکستگی در کدام استخوان‌ها رخ می‌دهد؟
جوش نخوردن، دیر جوش خوردن یا بد جوش خوردن شکستگی ممکن است برای هر استخوانی که دچار شکستگی شده رخ دهد. اما این عارضه‌ها بیشتر در استخوان بازو و استخوان تیبیا در پایین ساق پا شایع هستند.بهبودی شکستگی استخوان، به جریان خونرسانی کافی و ثبات خوب نیاز دارد. تغذیه خوب نیز نقش مهمی در بهبود شکستگی دارد.
عوامل خطر چیست؟
عوامل خطری که می‌توانند باعث جوش نخوردن یا دیر جوش خوردن شکستگی شوند عبارتند از:
- NSAID ها (مصرف بدون نسخه داروهای ضد التهابی ازجمله ایبوپروفن و آسپیرین)
- سیگار کشیدن و مصرف سایر دخانیات (محصولات نیکوتین‌دار)
- دیابت
- پوکی استخوان
- کمبود ویتامین D
- عدم تعادل تیروئید
- هایپرپاراتیروئیدیسم (پرکاری غده تیروئید)
- عفونت
- پیچیده بودن شکستگی طوری که شکستگی باز باشد یا استخوان به قطعات زیادی خرد شده باشد.
علائم جوش نخوردن شکستگی چیست؟
علائم جوش نخوردن شکستگی می‌تواند از هر بیمار به بیمار دیگر متفاوت باشد. همچنین علائم آن به نوع جوش نخوردگی و استخوان آسیب‌دیده بستگی دارد. بیمارانی که دچار جوش نخوردگی شکستگی هستند معمولاً بعد از گذشت مدتی طولانی از درد اولیه، دوباره در ناحیه شکستگی احساس درد می‌کنند. جوش نخوردگی می‌تواند بدون درد باشد؛ همچنین می‌تواند دردی داشته باشد که ماه‌ها یا حتی سال‌ها طول بکشد. ممکن است درد در زمان استراحت یا در حین فعالیت کردن احساس شود.
جوش نخوردن شکستگی چگونه تشخیص داده می‌شود؟
رایج‌ترین راه برای تشخیص جوش نخوردگی، انجام تست‌های تصویربرداری است. تست اشعه ایکس می‌تواند یک تصویر دقیق از استخوان و بافت نرم اطراف آن ارائه دهد.در اغلب موارد انجام چند سری تصویربرداری اشعه ایکس می‌تواند در بررسی اینکه آیا استخوان در تلاش است که خود را بهبود بخشد یا خیر، کمک‌کننده باشد. تصویربرداری‌های پیشرفته‌تر از جمله سی تی اسکن یا ام آر آی نیز ممکن است انجام شود؛ این تست‌ها به پزشک اجازه می‌دهند که استخوان شکسته‌شده را مشاهده کند و پیشرفت خود بهبودی آن را ارزیابی کند.اگر دکتر موارد زیر را مشاهده کند ممکن است بتواند جوش نخوردگی را تشخیص دهد:
- درد مداوم در محل شکستگی (که می‌تواند در حین فعالیت یا استراحت رخ دهد)
- وجود یک فضای خالی در محل شکستگی بدون اینکه استخوان آن را پوشانده باشد.
- بهبودی ناکافی در طول مدت زمانی که انتظار می‌رود استخوان شکسته‌شده بهبود یابد.
- عدم پیشرفت در روند بهبودی شکستگی، وقتی که تست اشعه ایکس در طول چندین ماه تکرار و با موارد قبل مقایسه شده باشد.
- بدشکلی یا تغییر شکل ظاهر مفصل
- شکستگی در مفاصل اصلی
آزمایش خون نیز اغلب برای کمک به بررسی اینکه چرا شکستگی استخوان بهبود نیافته است، انجام می‌شود. آزمایش خون می‌تواند وجود عفونت یا سایر بیماری‌هایی که ممکن است باعث کاهش سرعت ترمیم استخوان تأثیر شده باشند را نشان دهد.
جوش نخوردن شکستگی چگونه درمان می‌شود؟
در برخی موارد می‌توان بدون عمل جراحی، جوش نخوردگی را درمان کرد. چندین روش غیرتهاجمی برای درمان دیر جوش خوردن استخوان یا جوش نخوردن آن وجود دارند از جمله تحریک الکتریکی، مگنت درمانی، شوک درمانی و استفاده از بریس‌های مخصوص.
تحریک استخوان
رایج‌ترین درمان غیرجراحی برای جوش نخوردگی شکستگی، تحریک استخوان است. دستگاه تحریک استخوان، پالس‌های الکترومگنتیک یا امواج اولتراسوند را به محل شکستگی ارائه می‌دهد تا ترمیم و بهبودی را تحریک کند. این دستگاه معمولاً بر روی پوست ناحیه‌ی شکسته شده قرار می‌گیرد و به مدت چند دقیقه تا چند ساعت در روز، پالس یا امواج ارائه می‌دهد. نقطه ضعف این روش درمانی این است که باید هر روز انجام شود تا مؤثر باشد.
مگنت درمانی
مقالات علمی و شواهد بالینی، اعتبار و صحت مگنت درمانی را به عنوان ابزاری برای تحریک فرایند بهبود شکستگی استخوان، در مواردی که تشکیل کالوس استخوان طول می‌کشد، تأیید می‌کنند. این کار دور از انتظار نیست زیرا مگنت درمانی می‌تواند 3 مکانیسم بیولوژیکی را تحریک کند:
- مکانیسم سلولی: کنش روی غشاء سلولی
- مکانیسم بافتی و درون شبکه‌ای: کنش روی مولکول‌های پروتئینی موجود در بافت همبند
- مکانیسم مماسی: کنش روی بافت استخوان
اعمال میدان مغناطیسی یک روش درمانی بدون درد است و برای انجام آن نیازی به حضور اپراتور نیست.
شوک درمانی
شوک درمانی (
در سراسر جهان به عنوان اولین روش درمانی برای درمان دیر جوش خوردن و جوش نخوردن شکستگی استخوان شناخته شده است. شوک درمانی حتی می‌تواند در مواردی که ایمپلنت وجود دارد نیز مورد استفاده قرار گیرد. در این روش، تشکیل استخوان جدید در عرض 6 تا 12 هفته مشاهده می‌شود، حتی اگر جوش نخوردگی از مدت‌ها قبل باقی مانده باشد.
اوزون درمانی
اوزون درمانی روشی است که در آن تزریقی از اکسیژن و مواد مغذی هومیوپاتی انجام می‌شود. اوزون شکل بسیار فعال اکسیژن در عالم است و اوزون درمانی برای بهبود و ترمیم بافت، مفاصل، رباط و استخوان آسیب‌دیده از قدرت اکسیژن استفاده می‌کند. اکثر بیماران با استفاده از این روش درمانی، کاهش درد فوری و بهبود شکستگی استخوان را تجربه خواهند کرد.
داروها
ممکن است پزشک میزان مصرف روزانه ویتامین D، ویتامین C یا کلسیم و داروهای آنابولیک مانند تری پاراتید را افزایش دهد؛ این داروها سرعت تشکیل استخوان را افزایش می‌دهند و می‌توانند به درمان جوش نخوردگی کمک کنند. همچنین پزشکان می‌توانند داروهای مسکن درد را توصیه کنند تا شما در طول درمان احساس درد نداشته باشید. اگر چه داروهای غیراستروئیدی ضدالتهابی مانند ایبوپروفن، ناپروکسن و آسپیرین و حتی کورتیکواستروئیدها می‌توانند درد را تسکین دهند؛ اما این داروها با مسدود کردن التهاب وظیفه خود را انجام می‌دهند، که این ممکن است مانع بهبودی استخوان شکسته‌شده شود.
درمان جراحی
گزینه‌های جراحی متعددی وجود دارد که بسته به نوع جوش نخوردگی متفاوت هستند. ممکن است عمل جراحی مناسب‌تر از گزینه‌های جایگزین دیگر باشد؛ پزشک در مورد خطرات و مزایای تمام روش درمانی با شما صحبت خواهد کرد. برخی از گزینه‌های عمل جراحی عبارتند از پیوند استخوان و تثبیت استخوان.
