آرتروز گردن علائم و درمان با فیزیوتراپی و طب فیزیکی
آرتروز گردن یک اصطلاح کلی برای ساییدگی و پارگی ناشی از افزایش سن است که بر دیسک‌های ستون فقرات در گردن اثر می‌گذارد. با خشک شدن و انقباض دیسک‌ها، علائم آرتروز از جمله برآمدگی‌های استخوانی در امتداد لبه‌های استخوان‌ها (خار استخوانی) بروز پیدا می‌کنند. آرتروز گردن بسیار شایع بوده و با افزایش سن بدتر می‌شود. بیشتر افراد هیچ علائمی را در اثر این مشکلات تجربه نمی‌کنند. با بروز علائم، درمان‌های فیزیوتراپی موثر می‌باشند.
انواع
اسپوندیلوز گردن
شایع‌ترین نوع التهاب مفصل گردن اسپوندیلوز گردن نامیده می‌شود که نوعی آرتروز است. این وضعیت با افزایش سن و تحلیل و تضعیف استخوان‌های مهره رخ می‌دهد. دیسک‌های اسفنجی ستون فقرات که بین هر استخوان مهره واقع شده‌اند نیز با افزایش سن ضعیف و خشک می‌شوند که منجر به فروپاشی فضای دیسک می‌گردد.
روماتیسم مفصلی
یک بیماری خود ایمنی است که می‌تواند باعث آرتروز گردن شود. روماتیسم مفصلی معمولاً مفاصل کوچک‌تر در انتهای اندام بدن را درگیر می‌کند و یکی از دلایل نادر آرتروز گردن می‌باشد. هرچند روماتیسم مفصلی در صورتی که در گردن ایجاد شود، باعث درد و خشکی شدید بخصوص در بالای گردن خواهد شد.
دلایل
با افزایش سن، استخوان‌ها و غضروف‌هایی که استخوان کمر و گردن را تشکیل می‌دهند به تدریج دچار ساییدگی و پارگی می‌شوند. این تغییرات می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
خشک شدن دیسک‌ها
دیسک‌ها مانند ضربه‌گیر در بین استخوان‌های مهره ستون فقرات عمل می‌کنند. تا سن ۴۰ سالگی دیسک‌های ستون فقرات بیشتر افراد شروع به خشک شدن و انقباض می‌کنند، که موجب ساییدگی بیشتر استخوان بر روی استخوان در بین مهره‌ها می‌شود.
فتق دیسک
سن همچنین بر ناحیه بیرونی دیسک‌های ستون فقرات نیز اثر می‌گذارد. اغلب ترک‌هایی شکل می‌گیرند که منجر به بیرون زدگی (فتق) دیسک‌ها شده و گاهی اوقات می‌تواند بر نخاع و ریشه‌های اعصاب فشار وارد کند.
خارهای استخوانی
دژنراسیون دیسک (اسپوندیلوزیس) اغلب منجر به شکل‌گیری مقدار بیش از حد استخوان با هدف تقویت ستون فقرات می‌شود. این خارهای استخوانی گاهی اوقات می‌توانند بر نخاع و ستون فقرات فشار وارد کنند.
سفت شدن رباط‌ها
رباط‌ها بصورت طناب‌هایی هستند که استخوان را به استخوان متصل می‌کنند. رباط‌های ستون فقرات می‌توانند با افزایش سن سفت شده و باعث کم شدن قابلیت انعطاف گردن شوند.
عوامل خطر
عوامل زیر خطر ابتلا به آرتروز گردن را افزایش می‌دهند:
- سن: آرتروز گردن یکی از عوارض معمول افزایش سن است.
- شغل: شغل‌هایی که شامل انجام حرکات تکراری گردن، موقعیت بد قرارگیری گردن یا کار بالاسری زیاد هستند فشار زیادی را روی گردن اعمال می‌کنند.
- آسیب‌های گردن: آسیب به گردن در گذشته موجب افزایش خطر آرتروز گردن می‌شود.
- عوامل ژنتیکی: برخی افراد در خانواده‌ها نسبت به دیگران در طول زمان بیشتر دچار این تغییرات می‌شوند.
- سیگار کشیدن: سیگار کشیدن مرتبط با افزایش گردن درد است.
- اضافه وزن یا چاقی
- پوکی استخوان (استخوان‌های ضعیف و لاغر)
علائم
- مانند آرتروز در دیگر مفاصل، علائم اصلی آرتروز گردن نیز درد و خشکی می‌باشند.
- گرفتگی و درد گردن ممکن است با نگه داشتن گردن در یک موقعیت خاص برای مدت طولانی بدتر شود.
- ممکن است با بی‌حرکت نگه داشتن گردن در هنگام نگاه کردن به پرده سینما، کتاب خواندن یا نگاه کردن به جلو در حین رانندگی، علائم بدتر شوند.
- اگر دچار آرتروز گردن باشید، ممکن است دچار سردرد یا درد در شانه‌های خود شوید زیرا گردن به این نواحی متصل است.
- گرفتگی عضله گردن و صدا دادن گردن نیز شایع است.
- در صورت ابتلا به آرتروز گردن، ممکن است بر روی نخاع فشار وارد شود یا دچار عصب باریکش شوید. در این صورت، احتمال دارد متوجه ضعف و بی‌حسی در بازوها، دست‌ها و پاهای خود شوید. این امر می‌تواند منجر به مشکلاتی در راه رفتن و حفظ تعادل شود.
تشخیص
تشخیص ابتلا به آرتروز گردن به احتمال زیاد باید توسط یک پزشک انجام شود. به منظور تشخیص آرتروز گردن ممکن است پزشک از معاینات و آزمایش‌های زیر استفاده کند:
- معاینه جسمی کامل
- آزمایش‌های خون و سایر تست‌های آزمایشگاهی
- رادیوگرافی، ام آر آی یا سی تی اسکن
- میلوگرافی که یک نوع خاص از رادیوگرافی با استفاده از رنگ جهت کنترل کانال نخاعی و اعصاب نخاعی است.
- الکترومیوگرافی که آسیب‌های عصبی یا عصب باریکش را بررسی می‌کند.
درمان
گرما یا یخ
استفاده از گرما یا یخ بر روی گردن می‌تواند به تسکین درد عضلات گردن کمک کند.
گردن‌بند طبی نرم
این بریس امکان استراحت عضلات گردن را فراهم می‌کند. هرچند، گردن‌بند طبی باید تنها برای مدت زمان کوتاهی مورد استفاده قرار گیرد زیرا در نهایت می‌تواند باعث ضعیف شدن عضلات گردن شود.
دارو
- داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی: داروهای نسخه‌ای ایبوپروفن یا ناپروکسن سدیم ممکن است برای تسکین درد و التهاب نیاز باشند.
- کورتیکواستروئید: داروهای خوراکی ممکن است به تسکین درد کمک کنند. در صورتی که درد شدید باشد، پزشک تزریق استروئید را پیشنهاد خواهد کرد.
- شل‌کننده‌های عضلانی: برخی شل‌کننده‌های عضلانی می‌توانند به تسکین گرفتگی عضله گردن کمک کنند.
- داروهای ضد صرع
- داروهای ضد افسردگی
- مسکن‌های نسخه‌ای
اوزون درمانی
اوزون درمانی بطور شایع برای پرولاپس دیسک (بیرون‌زدگی دیسک)، فشردگی ریشه عصب، درد مفصل فاست و اسپوندیلوز گردن مورد استفاده قرار می‌گیرد. اوزون یک اکسیدان قوی است که با برخی از مولکول‌های موجود در مایعات بیولوژیکی واکنش نشان می‌دهد و تاثیرات ضد التهابی ایجاد می‌کند. پس از کاهش ورم، احتقان وریدی کاهش یافته و جریان خود افزایش می‌یابد که این امر موجب تسکین درد خواهد شد.
تزریق پی آر پی (PRP)
پلاکت‌ها بطور طبیعی سرشار از عوامل رشد و بهبود بافت‌های همبند می‌باشند. پلاکت‌ها باعث شروع ترمیم شده و سلول‌های بنیادی را به محل آسیب‌دیدگی جذب می‌کند. تزریق این عوامل رشد به رباط‌ها، تاندون‌ها و مفصل گردن آسیب دیده باعث تحریک فرایند طبیعی ترمیم می‌گردد. به منظور به حداکثر رساندن فرایند بهبود، پلاسما باید غنی از پلاکت شده باشد.
فیزیوتراپی
فیزیوتراپی به تقویت و کشش عضلات ضعیف یا سفت گردن و بهبود انعطاف‌پذیری کمک می‌کند. فیزیوتراپیست می‌تواند به شما نحوه ورزش کردن را آموزش دهد تا به کشش و تقویت عضلات گردن و شانه‌ها کمک شود. برای برخی افراد مبتلا به اسپوندیلوز گردن تراکشن موثر خواهد بود که می‌تواند با ایجاد فضای بیشتر در بین ستون فقرات در شرایطی که ریشه‌های اعصاب تحت فشار هستند کمک کند. روش‌های فیزیوتراپی مورد استفاده برای کنترل درد عبارتند از:
درمان با لیزر کم توان (سرد)
درمان با لیزر کم توان درمانی غیر تهاجمی و بدون درد برای آرتروز گردن است که با استفاده از تابش لیزر به منظور کمک به ترمیم بافت، تسکین درد و تحریک نقاط طب سوزنی انجام می‌شود.
شاک‌ویو تراپی
شاک‌ویو تراپی در توانبخشی اسپوندیلوز گردن از طریق کلسیفیکاسیون رباط پس‌گردنی استفاده می‌شود. موج شوک، پارگی‌های جزئی در تاندون ایجاد می‌کند که باعث تحریک رشد و بازسازی عروق جدید و افزایش جریان خون می‌گردد. این امر منجر به اکسیژن‌رسانی بهتر و در نتیجه بهبود سریع‌تر تاندون خواهد شد. نیروی امواج شوک الیاف کلاژن را به صورت یک ساختار طولی در می‌آورد.
درمان دستی و کایروپراکتیک
درمان دستی و کایروپراکتیک استخوان‌ها را به طرف موقعیت صحیح برمی‌گرداند تا بطور صحیح حرکت کنند. کایروپراکتیک برای تسکین درد در یک فرد مبتلا به علایم آرتروز گردن بسیار موثر است. دوماً و مهم‌تر از آن، کایروپراکتیک در حفظ عملکرد صحیح گردن و توقف ضعف و تحلیل آن موثر می‌باشد تا ستون فقرات بیشتر از آن آسیب نبیند.
ورزش منظم
حفظ فعالیت به تسریع بهبودی کمک می‌کند، حتی در صورتی که نیاز به تغییر موقت برخی از ورزش‌ها به دلیل گردن درد باشد. افرادی که بطور روزانه پیاده‌روی می‌کنند، کمتر مستعد ابتلا به درد گردن و پایین کمر خواهند بود.
